MADDE 13 - İşçinin normal haftalık çalışma süresinin, tam süreli iş sözleşmesiyle çalışan emsal işçiye göre önemli ölçüde daha az belirlenmesi durumunda sözleşme kısmî süreli iş sözleşmesidir.
Kısmî süreli iş sözleşmesi ile çalıştırılan işçi, ayırımı haklı kılan bir neden olmadıkça, salt iş sözleşmesinin kısmî süreli olmasından dolayı tam süreli emsal işçiye göre farklı işleme tâbi tutulamaz. Kısmî süreli çalışan işçinin ücret ve paraya ilişkin bölünebilir menfaatleri, tam süreli emsal işçiye göre çalıştığı süreye orantılı olarak ödenir.
Emsal işçi, işyerinde aynı veya benzeri işte tam süreli çalıştırılan işçidir. İşyerinde böyle bir işçi bulunmadığı takdirde, o işkolunda şartlara uygun işyerinde aynı veya benzer işi üstlenen tam süreli iş sözleşmesiyle çalıştırılan işçi esas alınır.
İşyerinde çalışan işçilerin, niteliklerine uygun açık yer bulunduğunda kısmî süreliden tam süreliye veya tam süreliden kısmî süreliye geçirilme istekleri işverence dikkate alınır ve boş yerler zamanında duyurulur.
2. Bölüm - İş Sözleşmesi, Türleri ve Feshi
- Madde 8 = Tanım ve şekil
- Madde 9 = Türü ve çalışma biçimlerini belirleme serbestisi
- Madde 10 = Sürekli ve süreksiz işlerdeki iş sözleşmeleri
- Madde 11 = Belirli ve belirsiz süreli iş sözleşmesi
- Madde 12 = Belirli ve belirsiz süreli iş sözleşmesi ayırımın sınırları
- Madde 13 = Kısmî süreli ve tam süreli iş sözleşmesi
- Madde 14 = Çağrı üzerine çalışma
- Madde 15 = Deneme süreli iş sözleşmesi
- Madde 16 = Takım sözleşmesi ile oluşturulan iş sözleşmeleri
- Madde 17 = Süreli fesih
- Madde 18 = Feshin geçerli sebebe dayandırılması
- Madde 19 = Sözleşmenin feshinde usul
- Madde 20 = Fesih bildirimine itiraz ve usulü
- Madde 21 = Geçersiz sebeple yapılan feshin sonuçları
Ust Konular
- 1.Bölüm - Genel Hükümler
- 2. Bölüm - İş Sözleşmesi, Türleri ve Feshi